ŚWIATŁEM MALOWANE - CHIAROSCURO

 Fotografując architekturę można dokonywać analiz formalnych kompozycji, ilustrować śmiałe pomysły wnętrz, czy brył. Oddając się takiej pracy przechodzi się z pozycji realistycznego dokumentowania do ilustrowania pewnych nastrojów, pokazywania duchowego ładunku przestrzeni wykreowanych przez projektujących. Oczywiście, każdy zilustruje swój subiektywny odbiór emocjonalny.

Dla oddania tych duchowych pierwiastków doskonale służy analiza naturalnego świetlenia. To ono w specyficznych warunkach, czasami przez parę sekund potrafi pokazać nam w obiektywie to, co chcielibyśmy utrwalić.

Oto kilka przykładów z mojego albumu z Nieborowa. Zobaczmy dwa kadry z wnętrz piano nobile.

Pomieszczenie tonie w mroku. Intymne popołudniowe światło rysuje tylko pewne płaszczyzny czy krawędzie, pozostawiając całe fragmenty pomieszczenia w głębokim cieniu. Snop światła z okna przecina kadr diagonalnie, daje poczucie przestrzeni i spokoju. Światło wydobywa tylko fragment ściany z obrazami. Mamy tu dostojeństwo, ale i intymny klimat prywatnych pomieszczeń.

Na drugim zdjęciu z amfiladą pomieszczeń sfery światła i cienia rytmizują kompozycję, podkreślając układ centralny wykreślony geometryczną perspektywą. Kadr dopełniony jest wyrazistą złotą plamą pierwszego planu. Czy udało się oddać rozmach i spokojną elegancję?

A teraz barokowe wnętrze kościoła OO. Pijarów w Łowiczu.

Nastrój bogato dekorowanego, spokojnego wnętrza zmienia strefa złotego światła słonecznego wlewającego się przez okno. To ono przemienia prezbiterium w strefę metafizyczną. Ciepły, złotawy koloryt elementów idealnie współgra z estetyką barokowego wnętrza.

Fotografując warto postawić na ukazanie pewnego nastroju, atmosfery kosztem czytelności pewnych szczegółów. Realistyczne dokumentowanie wnętrz często w swej technicznej doskonałości gubi jednak duchowy ładunek przestrzeni, wykreowanych świadomie przez architektów.

Podobnie w fotografiach plenerowych brył architektonicznych światło to czynnik niezwykle kreatywny.

Zdjęcie elewacji frontowej pałacu w Nieborowie pokazałem w kontekście konkurowania rozświetlonej niskim, zachodnim słońcem kępy koron drzew w jesiennych barwach z rytmiczną spokojną elewacją pałacową zatopioną w chłodnym cieniu . Akcenty w dwóch przeciwległych rogach to oświetlona wieża narożna z grynszpanowym hełmem i w lewym narożniku, na pierwszym planie rzeźba lwa na postumencie. Jego monochromatyczna bryła ożywiona została przez bardzo głęboki światłocień. Tu światło padające zdecydowanie z jednej strony było dla mnie wspaniałym reflektorem.

Podobną rolę odegrało w mojej fotografii z parku w Arkadii.

Szerokie schody prowadzące do stawu z rzeźbą lwa na postumencie bocznym pokazałem wyprowadzając z głębokiego cienia tylko pas schodów jasno oświetlonych. Całość spokojna. Misa rzymska i rzeźba oświetlone jednostronnie stają się formami graficznymi, kontrastują ze swobodnymi formami parkowej zieleni. Dodatkowym elementem ożywiającym fotografię staje się czerwony, gorejący krzew w ogrodowej misie. Ten akcent czerwieni, w kontrze do ciemno-zielonej kolorystyki całości, to zamierzona wartość estetyczna kadru.

I jeszcze jeden przykład- Rynek w Łowiczu.

Ujęcie, w którym zachodnie światło buduje dwa plany, pierwszy ciepły, żółty, w postaci fragmentu kamienicy klasycystycznej, zaś drugi zimny, w głębokim cieniu, w postaci pięknej, ondulowanej fasady kościoła OO. Pijarów. Kontrast kolorystyczny i świetlny doskonale buduje przestrzenność kadru.

Wszystko to prezentuję, aby namówić autorów to szukania klimatów, atmosfery zdjęć. Pokazać motyw to jedno, a zilustrować emocje, które on wywołuje to drugie. Starając się o takie wrażliwe fotografowanie uzyskujemy obrazy indywidualne, nieoczywiste, autorskie....